Ambassadeurs
Erben Wennemars (1975) is tweevoudig wereldkampioen sprint, meervoudig wereldkampioen op de 1000 meter, 1500 meter en ploegenachtervolging én hij won twee bronzen medailles op de Olympische Spelen van Turijn in 2006. Anno 2015 is hij bekend als televisie- en radiopersoonlijkheid, is hij maatschappelijk ambassadeur van PEC Zwolle en nog altijd zéér sportief actief.
Minke Booij (1977) maakte naam als international van het Nederlandse vrouwenhockeyteam en als speelster van HC Den Bosch. Ze kwam 227 keer uit voor Oranje en was in 2008 aanvoerster van het elftal dat tijdens de Olympische Spelen in Peking de gouden medaille veroverde. Booij werkte bij de hockeybond KNHB en De Lotto; sinds begin dit jaar is zij aangesteld als manager vrouwenvoetbal bij de KNVB.
Kees Jansma (1947) is sinds jaar en dag bekend als sportpresentator en producent. Hij werkte jarenlang bij Studio Sport en presenteert momenteel op Fox Sports het praatprogramma ´De Tafel van Kees´. Hij was van 2004 tot en met 2014 perschef van het Nederlands elftal. Daarnaast is hij verknocht aan voetbalclub Alphense Boys, waarvan hij aan het begin van dit millennium ook enige tijd voorzitter was.
Erben Wennemars over 'Laat je sportclub niet in z'n hemd staan' bij De Wereld Draait Door.
Ambassadeur Erben Wennemars
Ex-topschaatser Erben Wennemars (39) werd in 2004 en 2005 wereldkampioen sprint. De duizendpoot is ambassadeur van het Jeugdsportfonds en is als schaatscommentator actief voor NOS Studio Sport.
“De schaatsclub Stokvisdennen in mijn woonplaats Dalfsen heeft heel veel voor mij betekend. Zonder die club had ik nooit wereldkampioen kunnen worden, nooit al die mensen kunnen ontmoeten en was ik nooit de persoon geworden die ik nu ben.”
“Ik leerde er schaatsen toen ik vier jaar was. Mijn vader was penningmeester van Stokvisdennen en beheerder van de natuurijsbaan. Bij ons thuis was het vanzelfsprekend dat mijn vader, als het ging vriezen, aan de slag moest. Hij zit nog altijd in het bestuur van de ijsclub en mijn moeder schenkt er nog altijd de warme chocolademelk in. Mijn vader heeft ook in het bestuur van de voetbalclub gezeten en zette zich met ziel en zaligheid in voor die verenigingen.”
Handjes
“Voor mij was het vanzelfsprekend dat bij Stokvisdennen alles geregeld werd. Later ben ik me wel gaan realiseren hoeveel mensen zich voor zo’n club inzetten. Toch kan zo’n sportclub altijd extra handjes gebruiken. Nu mijn beide zonen schaatsen bij Stokvisdennen ben ik zelf ook trainer en zit ik in allerlei commissies. Ik dacht altijd dat ik zoiets nooit zou gaan doen als ik later groot was, maar ik doe het met heel veel plezier.”
“Aan de ene kant vind ik dat je zelf iets moet bijdragen als je daar rondloopt, maar het is ook gewoon erg leuk om je club te helpen. Het vrijwilligerswereldje is een mooi wereldje en het is fantastisch om te zien hoe blij die kinderen worden van sporten en hoeveel ze ervan leren. Daar wil ik mij graag voor inzetten. Je krijgt ook gewoon extra energie als je die kids ziet sporten en de natuurijsbaan dankzij al die vrijwilligers weer open kan. Ik geloof in sport, in vitaliteit. Daarom zit ik bij PEC Zwolle in het bestuur van de maatschappelijke stichting en ben ik ambassadeur van het Jeugdsportfonds.”
“Ik vind de campagne ‘Laat de sportclub niet in zijn hemd staan’ een hartstikke goed initiatief. We zitten namelijk in een veranderende omgeving. Mijn ouders zetten zich al meer dan veertig jaar in voor de schaatsclub, maar dat is eigenlijk niet meer van deze tijd. Iedereen wil wel iets doen, maar niet voor langere tijd. Daarom is het belangrijk dat we nadenken over manieren hoe we sportclubs goed en efficiënt kunnen organiseren en ze vrijwilligers kunnen blijven activeren.”
Het advies van Erben:
“Waardeer je vrijwilligers. Omdat zij onmisbaar zijn worden ze op 25 april in Zwolle in het zonnetje gezet. Normaal gesproken houden zij op de achtergrond alles draaiende, maar tijdens ‘Lang leve de club’ staan zij eens in het middelpunt.”
Ambassadeur Minke Booij
Minke Booij (38) won met HC Den Bosch elf landstitels en was aanvoerster van het elftal dat in 2008 (Beijing) olympisch hockeygoud won. Ze is ambassadrice van de stichting Naar een Veiliger Sportklimaat en per 1 maart is ze bij de KNVB gestart als manager vrouwenvoetbal.
“Ik kom uit een echte hockeyfamilie en toen ik voor het eerst zelf met een stick en bal aan de slag ging, was ik direct helemaal verkocht. Op mijn zevende ben ik lid geworden van HC Den Bosch, waar ik op mijn 31e afscheid heb genomen van het eerste elftal. In de tussentijd heb ik ongelooflijk veel tijd en energie in de sport gestoken.”
“Op de hockeyclub joeg ik mijn sportieve doelen na, maar het was ook de plek waar ik enorm veel plezier heb gehad en veel vriendinnen heb gemaakt. Ik heb met die meiden successen gevierd, maar ook op privévlak veel dingen gedeeld. HC Den Bosch voelt voor mij echt als een tweede thuis. Ik ken daar iedereen en hoewel ik er minder kom dan vroeger, voelt het nog altijd erg vertrouwd om op de club te zijn.”
Verantwoordelijkheid
“Mijn goede vriendin en vroegere ploeggenoot Mijntje Donners is bestuurslid Tophockey dames en ik ondersteun haar momenteel door zaken rondom het eerste elftal te organiseren. Omdat ik vroeger vond dat ik als speelster van Dames 1 de verantwoordelijkheid had om te zorgen voor een goede aanwas heb ik training gegeven aan Meisjes C1 en B1, maar toen het hockeyen op hoog niveau steeds meer tijd en energie vergde ben ik daarmee gestopt.”
“Ik wist ook dat training geven niet iets was wat ik altijd wilde blijven doen en ben bewust gaan kijken welke vrijwilligersfunctie beter bij me paste. Toen ben ik in het bestuur van de businessclub gegaan en heb ik me als bladmanager en hoofdredacteur bezig gehouden met het sponsored magazine van de club. Of ik binnenkort als hockeymoeder langs de lijn sta? Dat weet ik nog niet. Mijn oudste zoon is vijf en hij gaf laatst aan dat hij graag op voetbal wilde. Die keuze laat ik uiteraard aan hem.”
Waardering
“In mijn tijd als jeugdspeelster waren er nog maar weinig betaalde krachten en nog altijd gebeurt het meeste op vrijwillige basis. De hele club draait op de mensen die hun tijd en energie erin willen steken. Als speelster van het eerste team is het goed om daar af en toe je waardering voor uit te spreken en ik hoop dat ik dat altijd goed gedaan heb.”
“Ik ondersteun deze campagne, omdat ik geloof in de kracht van kennisdeling. Clubs moeten elkaar niet als concurrent zien. Kijk wat voor vereniging je bent en wilt zijn en maak vervolgens gebruik van elkaars kennis en netwerk.”
Het advies van Minke:
“Het kwam al even ter sprake: doe een vrijwilligersfunctie die bij je past. De sportvereniging is een hartstikke mooie omgeving om jezelf op een bepaald vlak te ontwikkelen. Ik neem m’n vader als voorbeeld. Hij had een eigen productiebedrijf en is nu met pensioen. Hij is niet het type om achter de bar te staan of om training te geven, maar hij zet nu z’n zakelijke kennis en netwerk in voor HC Den Bosch. Daar heeft de club iets aan en het houdt hem ook scherp.”
Ambassadeur Kees Jansma
Kees Jansma (67) is sportjournalist en voorzitter van het Jeugdsportfonds. Tot voor kort was hij als perschef van het Nederlands elftal in dienst bij de KNVB.
“Alphense Boys, HC Doorn en DEV Doorn. Dat zijn de amateurclubs waar ik me voor inzet. Mijn zoontje van 10 keept in de D’s van HC Doorn, die van 12 voetbalt in de D1 van DEV Doorn en mijn oudste zoon heeft jarenlang gevoetbald bij Alphense Boys, waar ik al meer dan 35 jaar langs de lijn sta. Bij die club ben ik (jeugd)leider, technisch adviseur en voorzitter geweest. Ik ben door Alphense Boys zelfs uitgeroepen tot erelid, maar boven alles ben ik supporter van de club.”
“Alphense Boys betekent veel voor mij, maar ik vind dat de club ook veel voor Alphen aan den Rijn betekent. Dat is een multiculturele stad geworden en in zo’n stad is een voetbalclub in voor- en tegenspoed een mooi sportief opvanghuis. De kantine is in mijn ogen de plek waar alles om draait. Daar maakt het niet uit wat je bent of hoeveel geld je hebt, daar is iedereen gelijk en gaat het over de politiek en het eerste elftal. Mijn vader was voorzitter van een voetbalclub, mijn broer (en ik) voetbalde(n)? en mijn zusje handbalde. Je kunt dus wel stellen dat ik met het clubhuisgevoel ben opgegroeid.”
‘Iedereen komt aan de beurt’
“Ik ben eind 2012 voorzitter van het Jeugdsportfonds geworden, omdat ik dat een mooie invulling van mijn vrije dagen vind. Dat ik me inzet voor mijn amateurclubs vind ik geen verdienste, eerder een noodzaak. Iedereen komt namelijk aan de beurt. Vandaar dat ik bij HC Doorn mijn wedstrijdjes rijd en bij DEV Doorn leider van de D1 ben.”
“Tegenwoordig heeft iedereen veel aan het hoofd en voor sportclubs wordt het steeds moeilijker om nieuwe vrijwilligersaanwas te krijgen. Toch kijk ik optimistisch naar de toekomst en hou ik me vast aan al die mensen om me heen die zich sinds jaar en dag vol enthousiasme en voor hoogstens een schouderklop inzetten voor de vereniging. Zo ben ik ook iedere keer weer opgetogen als ik op het voetbal- of hockeyveld kom en er weer ouders en opa’s en oma’s klaarstaan om hun (klein)kinderen naar de wedstrijd te vervoeren. Toch kun je het belang van veel en goede vrijwilligers nooit genoeg benadrukken en daarom juich ik de campagne ‘Laat je sportclub niet in z’n hemd staan’ van harte toe.”
Het advies van Kees:
“Tracht – ook al beschikt je vereniging slechts over beperkte financiële middelen – om ouders te stimuleren om iets te doen en ze daarbij te begeleiden. Ik doe zelf alles met een natte vinger en heb eigenlijk geen idee of ik het goed doe. Ik weet dat het vaak al moeilijk genoeg is om überhaupt vrijwilligers te vinden, maar toch is het erg belangrijk dat zij gestuurd worden.”